A

B

BASIC POSITIONS 
IN SOCIAL SCULPTURE

en

= Η ζωντανή και ανεξάρτητη κοινωνική τέχνη

Η τέχνη διαρρηγνύει το γλωσσικό με το φαντασιακό, απελευθερώνοντας εν τέλη το σωματικό στο πραγματικό.

Η αισθητική της άρνησης (κάθε κυριαρχίας) επιβάλλεται ως αυτονομία της ζωής.

Η αναγέννηση του σώματος οδηγεί στην ανάδυση ενός νέου υπαρξιακού χώρου.

Το έργο φανερώνεται ως «ζωντανό είδος».

Ο χώρος της ζωής δημιουργείται  με την αναγνώριση της σύνδεσης των όντων μέσα την απροσμέτρητη ανθρώπινη πράξη. (Μια ένταση δημιουργείται ανάμεσα τους).

Ο πολιτικός χαρακτήρας της τέχνης

 

= αρνείται

Η Κοινωνική Γλυπτική επιστρέφει την τέχνη στην κοινωνία.

Κάθε άνθρωπος μπορεί να μετέχει της τέχνης γιατί εκείνη δεν είναι παρά οι εκδηλώσεις ενός (κρυμμένου η φανερού, ακέραιου ή ακρωτηριασμένου) υπαρξιακού χώρου μέσα του.

1.

Το χάσμα στην ζωή και τις λειτουργίες παγίδευσης των πολιτισμών της βίας

2.

Τους θεσμούς - φορείς της εξουσίας, ως μηχανισμούς κυριαρχίας

3.

Την γλώσσα και τη γνώση ως συστήματα εξουσίας

A.

Το μεταμοντέρνο ιδεολόγημα ως κρυφή κανονικότητα που εκβάλλει στην εμπορευματοποίηση και τον έλεγχο μέχρι τα μύχια του εαυτού

B.

Την συστημική απώλεια του νοήματος της ζωής και την αυτιστική απώλεια του κόσμου

που σήμερα παράγουν:

Αποτέλεσμα:

​

Το (σωματικό και ηθικό) αίσθημα της καταστροφής